شعری بخوانید از شاعر معاصر زبان دری آقای آذر که با تنهایی همگام شده وبرای

تنهایی واژه های مرتب را پیوند بخشیده است.

همیشه گریه‌ی ما از جفای تنهایی‌ست،

که عشق نیز همین ماجرای تنهایی‌ست.

کجا بلاست، زند پیش این بلا زانو،

که پیر جمله بلاها بلای تنهایی‌ست.

اگر که راست بگویم، بهانه‌ ای‌ست غزل،

درون دفتر ما گریه‌های تنهایی‌ست.

چه آه و ناله‌ی دریا، چه شکوه‌‌ی باران،

چو گریه‌های دل ما صدای تنهایی‌ست.